تنها

به رسم دیرین ایران زمین، #نوروز باستانی را خدمت همه مردم #ایران، #افغانستان، #تاجیکستان و تمام #پارسی زبانان دنیا

امروز را با یک خبر ناگوار آغاز کردم. پیروز، توله یوزپلنگ ایرانی از دست رفت... چه سرنوشت شومی!

هرکه شد خام به ‌صد شعبده خوابش کردند هر‌که در ‌خواب نشد ، خانه خرابش کردند

#کار اداری یا دولتی یک حقوق ثابت بهت می‌ده. درعوض زمان، انرژی، خلاقیت، شادی، سلامتی و در کل هرچیز خوبی که داری رو ازت می‌گیره.

دلتنگم برای تک تک روزهای زندگیم که گذشت و دیگه بر‌نمی‌گرده. روزهایی که در این جبر جغرافیا بر باد رفت.

یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد؟ دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد؟

روزی در مقاله‌ای خواندم که ما هر‌بار خاطره‌ای را در ذهنمان مرور می‌کنیم، درحال آسیب زدن به آن هستیم. علت این رخداد اینگونه بیان شده بود که،

بلاگ من مثل اون دوست قدیمی ای می‌مونه که هروقت دلم از عالم و آدم می‌گیره میام براش درد و دل کنم.

هرازگاهی به خودم میام و می‌بینم کلی چارچوب به دور خودم ساختم. خودم رو محدود می‌کنم برای چی؟ نمی‌دونم!

در ادامه مهاجرتم به بستر های #آزاد و #نامتمرکز، تصمیم گرفتم محتوایی که قبلا منتشر کردم و برای خودم ارزشمنده رو هم منتقل کنم.