می‌پراکنم آنچه را در ذهن دارم. بخوان، ببین و بشنو، اما در سکوت.
دلتنگم برای تک تک روزهای زندگیم که گذشت و دیگه بر‌نمی‌گرده. روزهایی که در این جبر جغرافیا بر باد رفت.
یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد؟ دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد؟
از مدت ها پیش حسابی روی #picofile داشتم. زمانی که روی میهن بلاگ، وبلاگ نویسی می‌کردم.
روزی در مقاله‌ای خواندم که ما هر‌بار خاطره‌ای را در ذهنمان مرور می‌کنیم، درحال آسیب زدن به آن هستیم. علت این رخداد اینگونه بیان شده بود که،
بلاگ من مثل اون دوست قدیمی ای می‌مونه که هروقت دلم از عالم و آدم می‌گیره میام براش درد و دل کنم.
هرازگاهی به خودم میام و می‌بینم کلی چارچوب به دور خودم ساختم. خودم رو محدود می‌کنم برای چی؟ نمی‌دونم!
زمان انتشار یک مطلب، لزوماً همان زمان ارسالش در یک بستر نرم‌افزاری نیست. مانند زمانی که قصد بازنشر یک مطلب قدیمی در یک بستر متفاوت را داشته باشیم.
کمتر کسی است که کاربر کامپیوتر باشد و #بلاگ نویسی را تجربه نکرده باشد.