Reader

#女狱花

话说文洞仁见沙雪梅胡言谵语、病症凶险，簌簌的吊（掉）下几点眼泪。则见丫鬟进来，报说隔壁董小姐来了。 洞仁心里忽想道：“这位董奇簧姊姊，西医上的学问虽未知晓，中医上的功夫很是研究的。今日到来，可同他商量商量。”即忙走到书房，与奇簧谭（谈）了几句闲话，就请他来看雪梅病状。 奇簧将雪梅的病症仔细诊视，又将岳师神开的药方看了四味。见头一味是苔参须一钱，第二味是大熟地四钱，第三味是黄芪四钱，第四味是归身三钱。拍案骂道：“这个方子，该死的很！” 洞仁道：“什么缘故？” 奇簧道：“他将这位姊姊的病看错了。他见她身子嬴瘦，猜是虚弱的症，开下浓重补剂；那知他是操劳过甚，又兼风寒所致；须先投以清理之剂，则热自然而然退去。他不知道，却将邪气关入内面，不能出来；这是医家最忌的。如人家屋里，墙门坍败，盗贼蛇行而进；这个人家须先将盗贼赶出，然后修理墙门，此为上者；若将墙门先行修好，那时欲将盗贼赶出门去，势必飞檐走壁，房屋尽被损坏。这个病症，就是如此。你道危险不危险？” 洞仁听了，呆了好一会。 则听得奇簧又说道：“姊姊不必着慌。我已开下一个方儿。吃下去或可挽回。”即命丫鬟到大药铺去配药。丫鬟转来，奇簧又将药片一一看过，等他头煎吃毕，方回家去。 次日复来问病，洞仁道：“神识略清些。” 奇簧知有转机，嘱将旧方再吃一帖。后又来诊视数次。雪梅的病，已觉好得多了。

一日，奇簧又同洞仁来看病状。雪梅即挣扎起来，谢了二人好些说话。 雪梅忽问奇簧道：“姊姊学此医道，未知目的何在？又既有此好本事，何以不悬壶波世呢？” 奇簧道：“我们国中，十男九痔，十女九带，真正可算为一国病国，则医道应该人人研究的。且我们女子，很害羞耻，有种种病儿，对男医生说不出，以致不医而死。妹妹学此医道，实欲普救二万万疾病的女子。然我今日，《内经》以下诸医书，虽大半研究过，而西医上的骨学、化学，一些不懂。则悬壶渡世，妹妹终有点儿难以自信。岂可医着时，将别人的身体，试自己的手段吗？妹妹想出洋游学几年，然后回来救人呢。” 雪梅赞了几句。 奇簧道：“姊姊大病初愈，还宜保养，不可多说，致伤元气。”即嘱雪梅睡下，自己同洞仁出外去了。自此每日过来，谈些学问，解解雪梅忧闷。 又过一个多月，雪梅病已全（痊）愈，起身要行。二人欵（款）留不住，只得与他饯行。 临行时，洞仁又拿了好些金银，送给雪梅。 雪梅道：“这个东西随处有的，不必姊姊费心。” 洞仁笑道：“难道姊姊是五空先生，随意可以摄取的么？” 雪梅道：“妹妹虽不是五空先生，却亦是暗中借的。每打听刻薄人家，盘剥厚利，熬成一个大家私，给子孙嫖赌吃箸。妹妹用他的儿，消些他的冤孽，播些国内文明。” 奇簧道：“姊姊说话，本是不错。但洞仁姊姊盛意，亦不可过却。” 雪梅即随手取了一些，与二人一笑而别。

那时正是酷暑天气，赤日当空，一些云影也没有。走了十数里，香汗如珠子一般，只得在凉亭上息了一会，缓步而行。 一日正在郊外行走，觉得几阵荷风，爽人心髓。绿树中的晚蝉“嚖嚖”乱叫，青天上的红霞闪闪照人。前望城门，只有一里多遥。心内很是快活，蹀躞而行。 见侧首有一洋人，东倒西歪而来，走到雪梅跟前，与他行接吻之礼。雪梅将洋人仔细一看，也不认识。那洋人却拉着雪梅衣服乱走。 雪梅忙问道：“拉我何事？” 洋人操中国话答道：“我同你耍子去。” 雪梅道：“我与你不认识，耍子什么？” 洋人道：“我爱你这幅标子（致）面孔，决要同你耍子一会。” 雪梅骂道：“你这该杀的洋鬼子，这般无礼！” 洋人亦骂道：“你这双料奴才，好不识抬举！上年我们打败‘拳匪’的时候，我同好几个朋友到你们尚书衙门内去。那尚书见了我们，叩头礼拜，哀求饶命，请我们吃酒，又叫太太小姐出来陪我们。我们初时，也规规矩矩吃了一刻。一个朋友醉了，将他太太抱在身上乱摸乱弄。我那时很难为情。岂知你们尚书仍是和颜悦色，又把我们筛酒一会，却吩咐小姐们道：‘好好服事洋大人。’，自己却走到里面去。息了一点多钟，也不见他出来。我们一个朋友道：‘我闻中国官场想要升官发财，每以自己妻女为送上司的礼物。今日这个情景，实是他巴结奉承，我们何必不受用呢？’然后我们十数个兄弟，将他太太、小姐二人，轮奸了一夜，好不快活。你想，尚书的太太、小姐，尚且同我们耍子。你这……”说到这里，“哇”的一声，吐个不止，身子却滚到地下去了。 雪梅初听他说话的时候，本是怒火上升，想要用武。今见他酒气奇臭，知是一个醉汉，与他抠（呕）气也无益。即飞步往前走去。一路走，一路想：“我今日处这个地位，已是愤怒要死。不知太太、小姐处那个地步，这（怎）么样呢？咳，你这老乌龟，你只要保的（得）自己头颅，却把妻女来卖人情。从此我沙雪梅，愈识透男贼的狠心狗肚肠了。” 想到这里，已是黄昏时候。急急走进城门，则见房屋美丽，灯烛辉煌。前面有两盏灯笼，写着是“魏注仁客栈”。心内想道：“就在这里住了一夜再走。”几步进了店门。 走堂的即领雪梅到里面一所楼屋，乃是六椽的三间。 二人上了扶梯。雪梅见居中一间灯光明亮，知已有人住下，即拣了左边一间。走堂的即将挂的洋灯旋亮，问了雪梅饭食，出外去了。 雪梅见床帐凳桌很是雅洁，知道这里是上等人住的。坐了一会，走堂的将酒饭送进来。 雪梅吃毕，坐在窗前乘凉，忽听得隔房有娇滴滴声音。仔细听了一会，心里想道：“奇了！奇了！”即轻轻出房而去。不知道是什么声音，且听下回分解。

（罗景仁批：人生处世，外界刺激力甚大。所处之境为平和，性质亦渐归平和；所处之境为激烈，性质亦归激烈。作者因欲酝酿沙雪梅为激烈革命党，故每回中说尽男子强权。此回于无可说之处，特借洋人口中演说一番。非但笔墨之天矫，其识见亦何等卓越！）

补充资料： 录入者注：董奇簧，即“懂岐黄”，意指此人懂得中医医术。魏注仁，即“未住人”。 【内经】指《黄帝内经》。 【五空先生】 【蹀躞而行】小步行走或小步快走 【耍子】玩耍，闹着玩。 【拳匪】指“义和团”。

#女狱花

话说沙雪梅骑在老虎背上，举起纷（粉）团花的拳头，望他颈上乱打。大虫亦作一个“溜地十八滚”的势，很命扑斗。旁边那个艾叶母豹，走近身来，反帮着大虫来咬雪梅。雪梅此时，心中愈觉愤怒，双脚在老虎肚皮上很命一夹，一拳在老虎头上很命一击。 那老虎大叫一声，四足腾起，从山顶上跳到平地。说时迟，那时快，雪梅见老虎望空跳去，即将双脚一松；作了一个惊蛇入草的势，斜刺里钻去，攀着一支树枝落下。息了一息，从半山中赶降下来，不见大虫；四面找寻，一些形迹也没有。恨恨的好一会，只得望前走去。

走了数十里，见远远有一所村落，炊烟四起。再走了百来步，听得树中雀儿嘈杂乱啼。朝天一看，眉毛的月亮挂在头上了。 及至走到村落，已是黄昏时候。四面找寻客店，一处也没有。心内想道：“今夜只得在人家屋里借宿借宿。”见斜对面有一土墙门，双门关着，门前一枝马缨花向人乱摇。雪梅暗想道：“就是这里了。”走近门前，轻轻敲了几下。 里面有人问道：“何人敲门？” 雪梅答应道：“是我。” 则听“呀”的一声，双扉已开。有一丫鬟手中拿着一支蜡烛，问道：“来此何事？” 雪梅即将借宿的话说了一遍。 那丫鬟道：“你且立着，我要问了主人来。”说毕，就进内去了。 未几，见那丫鬟出来，说道：“你进来。” 雪梅走进了门。那丫鬟仍将门关好，领雪梅到厢房坐下，即将手中的蜡烛给了雪梅，转身就到里面去。 雪梅坐了一会，见破纸窗外人影一闪，却不见有人进来，心中倒是疑惑。 忽又听得脚步声音，见那丫鬟走进门来道：“主人请你进去。” 雪梅随了那丫鬟，走到厅上后轩。见桌上摆着如月亮的一盏洋灯，当中挂着一张亚细亚东部舆地图，旁边挂着西洋女杰美利·莱恩、柰经慨卢、独罗瑟女士、苏泰流夫人四张大照片。 那丫鬟道：“请坐。” 雪梅将将坐下，见有一妇人从里边走将出来。雪梅将她一看：一个鹅脸蛋儿，一双细纠纠、明晃晃的眼睛，一副乱蓬蓬、紧密密的眉毛，年纪约有三旬上下，身上穿的衣服亦很雅洁。雪梅想道：“必是他家的主人了。”即忙立起身来。 则听他说道：“请坐。”自己却在旁边凳上坐下，即问雪梅道：“请教尊姓大名？” 雪梅心里想道：“看他这个样子，亦是女中英雄。即将真姓名说出来，谅无妨。况这个小小村落，就有意外之变，我亦无难逃脱。” 雪梅正想到这里的时候，听那妇人又说道：“贵客莫非是‘罗兰夫人’一流人物，真姓名不可告人么？” 雪梅此时心中了然，即将真姓名告诉了他。 则见他忙立起身来道：“原来是雪梅姊姊。多多失敬了。” 雪梅看了这番光景，倒猜不出什么缘故，只得转问他名姓。 那妇人道：“我姓文，名叫洞仁。” 雪梅听了，愈觉猜疑。 洞仁嬉嬉笑道：“姊姊却不认识我，我却认识姊姊。”说着到里面拿了一张报纸出来，指着一行与雪梅看。 雪梅看是紧要新闻，里面写着自己教习拳棒、打死赐贵，与狱中演说、县里捕拿的事实。 洞仁又说道：“自前日我的至好女友吕中杰，寄了这张报纸来。我看到这里，想得姊姊了不得。今日到来，实是三生有幸。请姊姊就住在这里，妹妹可以时常叨教。” 雪梅说了几句谦虚话，洞仁即领雪梅到书房内去。 雪梅见他书架上书籍杂乱，桌子上面又放着好几本书，中间夹着几张稿儿，知道他这时正著什么书。两人谈了好一会。丫鬟送上酒菜来，两人且饮且谈。 雪梅忽说道：“近来世界上普通男人，大抵当女人为灶婢，料理琐屑事务；看书会友，是男人最恨的。不知姊姊修了几世，得嫁文明夫婿，有如此自在得很。” 洞仁笑道：“世界上的男人，那里有一个文明的？就有几个号为‘文明’的人，亦是外面装着文明样子，里面愈觉得野蛮不堪。我是从小立誓，不嫁男人，才有这个地步。但我幼时亦受小脚的毒，近来虽已竭力放开，终觉不大自然。且我们国中旧风俗，做女子的，专讲袅娜娉婷、娇姿弱质，所谓‘体育’之事，一些儿也不讲究。我前时亦染了这些陋习，以致今日身子很不强壮，不能为同胞上办一点儿事业。然尝闻古人说，有能行之豪杰，有能言之豪杰，有能文之豪杰。三个名虽不同，其实是一样的。妹妹今日自己想来，只得学那能文的豪杰，稍尽些女国民的职任罢了。” 雪梅赞叹了几句，又谈论了好些学问，见玻璃窗上隐隐约约有亮光透进来。 未几，丫鬟送上脸汤、早饭。两人用毕，坐了一会，雪梅起身要走。 洞仁问道：“姊姊要到那里去？有这般要紧？” 雪梅道：“我出狱的时候，就打定主意，要到开设《女报》的张柳娟那块去。” 洞仁道：“原来是柳娟这块。姊姊从何处认识？” 雪梅道：“我并未与他会面过，但平日看他的《女报》议论，畅快得很，心中很是佩服。近闻他又组织一党，欲将二千年来被男人夺去的权利，夺了转来。我欲前去帮助帮助他。” 洞仁道：“如此说来，就住在这里，亦可以帮助他的。” 雪梅急口道：“姊姊不要专打闷葫芦，使人猜疑要死。” 洞仁笑说道：“那柳娟亦是我的好友。他报中议论，有许多是我的。姊姊就住在我这里，亦可以笔墨助他。况我看姊姊容貌消瘦得很，还请养息几天为是。” 雪梅被他苦留，只得住下。过了几天，忽觉四支（肢）酸痛，身上发热起来。洞仁即请一个很行时的医生，姓岳、名叫师神，来把雪梅看病。那师神把雪梅两手的脉诊了又诊，口中的舌看了又看，即坐在房内，开下一方，摇摇摆摆而去。 （罗景仁批：岳师神可算中国医生的代表。） 雪梅自吃了这位先生的药后，身上的热愈觉如火炭一般，兼且人事不知，口中胡言乱道。 一日洞仁在旁边服事他，雪梅即指着洞仁骂道：“你这男贼，今朝果被我打死了。你这不辨种类的贱大虫，且先了账你。”息了一息，又大声说道：“难道杀了一个男贼，就罢了么？我欲将你们男贼的头，堆成第二个泰山；将你们男贼的血，造成第二条黄河。”说毕时，“扑”的一声，身子翻到里床去了。 洞仁见了这个光景，知他病症已是十分凶险，一阵心酸，吊下几点泪来。未知雪梅性命如何，且听下回分解。

（罗景仁批：激烈党、平和党起，中立党亦追风逐电而起。此中立党，并非中立于新旧，实中立于激烈与平和。其生平思想，恐激烈惨行破坏，平和难以建立。故每以笔墨生涯，为醒世之具。作者此回中，特出中立党之文洞仁。吾知其学问有根底，笔无疏漏矣。）

补充资料： 【西洋女杰美利莱恩、柰经慨卢、独罗瑟女士、苏泰流夫人】出自《世界古今名妇鉴》（作者：德富芦花）及《世界十二女杰》，其对应篇目如下：“诗界革命军”独罗瑟女士（今译“多萝西”，为英国著名“湖畔诗人”威廉·华兹华斯之妹）、“普救主”柰经慨卢（即现代护理专业与护士职业的开创者南丁格尔）、北米大教育家美利·莱恩（今译：玛丽·莱昂，美国的女教育家，以创办学校为要）、“奈翁之劲敌”马达穆与苏塔阿鲁。【可参阅《北京大学学报：哲学社会科学》2009年2期，夏晓虹（北京大学中文系教授）《<世界古今名妇鉴>与晚清外国女杰传》】 【罗兰夫人】作为法国大革命时期著名的政治人物，吉伦特派领的领袖之一，罗兰夫人才华出众，被称为“革命期间最高贵的女人”。她和丈夫罗兰都支持大革命，属于中产阶级民主温和派。罗兰夫人主持的沙龙非常有名，在她的丈夫担任革命政府内政部长期间，以罗兰名义发出的许多文件、法令都出自她的手笔，她的观点甚至左右了大革命的动向，对法国大革命的进程有重大影响。1793年11月，法国大革命的暴力最终战胜了温和，罗兰夫人被雅各宾派送上断头台。罗兰夫人的目标是要建立一个平等、自由、博爱的新世界。因为她的努力，她被列入“最著名的法国女性”行列。

江尚寒批：文洞仁、吕中杰之取名显然是谐音，代表角色的特点，即文动人、女中杰。沙雪梅或许是“杀须眉”之意。

#女狱花

话说沙雪梅逃出狱门，将要走到城边。后面人声嘈杂，灯笼火把蜂拥而来。雪梅不慌不忙，将身跳上人家屋上，卧虎形的伏着。又听得锣声、鼓声，仔细一看，原来是人家娶夜亲，并非是什么追兵。雪梅等他过去后，从屋上跳了下来。 又走了数十步，方见城门。雪梅做一个飞燕扑帘的势，上了城墙；又作一个猛虎出山的势，下了城墙。走了有一会，天上的行星渐渐儿稀少，树中的宿鸟乱乱儿啼叫。抬头一看，对面的山峰，已隐隐约约露出笑脸来了。未几，胭脂一般的红日已挂在高山上面。 那时正是仲春天气，山青水绿，柳暗花明。燕子双双，呢喃小语；蛱蝶对对，高下垂飞。心内想道：“万物有情，各得其偶。何我女子，遭此魔头？”忽又触念道：“我尝闻大哲学家之言：太古时候，男女可以任意交媾，没有什么‘夫妻’规则；这个情景与今日下等动物无异。自后时世界渐渐进化，男女各自与所欢之人互相联合，不像前时之滥意宣淫，于是成了一个夫妇。” “但夫妇初成的时候，叫做‘养子夫妇’，因其生平目的在于生养苗裔；子孙己（既）长，夫妇渐散，其情形实与目前燕子结巢养子一般。虽夫妇的组织尚未完全，然当时做男子的并没有压制女子的权势，做女子的亦没有倚靠男人的心思；夫妇之间，倒觉自由自在。” “自‘养子夫妇’进化，变了一个‘专制夫妇’，于是或强夺、或购买女人的身子，当作男人第二个财产。种种‘夫为妻纲’‘妻为玩物’的谬论一齐出现。此时做女人的，正与犬马无异，无一些自由权利。” “再由‘专制夫妇’进化，变为‘自由夫妇’。那时男子敬爱女人，女人亦敬爱男子。出则携手，入则并肩；好比连理的枝、并蒂的花、同林的鸟、比目的鱼，你唱我和，实享爱情。夫妇之规则，至此称为圆满功德。” “照此看来，‘专制夫妇’时代，正是女子黑暗地狱。做女子的，应该併（拼）着脑血、颈血、心血，与时代大战起来。一战胜后，自然是光明世界了。俗语道：‘吃得苦中苦，方为人上人’，我们今日正当用着（这）‘铁血主义’，不可以疎（疏）懈的。”自己暗暗策励了一番。

信步走了十数里，则见前面好像火山一般，万道红光冲天映地。心中很是疑讶。急急走了数十步，仔细向前一看，原来是千株万朵的杏花，开得珊瑚玛瑙一般。雪梅心中顿觉一爽，且顾且行，且行且顾。 杏花疏处，露出一个酒帘儿来。雪梅心内想道：“饮酒赏花，最是人生乐趣。今日适逢其会，倒可消遣片时，解解忧闷。”漫步走进店门，拣了一副座头。 酒保送了一碗状元红酒来，摆了一碟朱沙（砂）色的油花生、一碟玫瑰色的炒虾儿。 （罗景仁批：点染得法。） 雪梅吃了几口，抬头向窗外一看。说不尽千红万紫，身子像个坐在杏花林中一般。赏了好一会，漫漫的将酒吃了几口。又将里面一看，房屋虽不甚宽大，倒也幽雅；两面挂的画儿，亦看得过去。粉壁上面，又题着无数诗词。忽见有一块墨汁深浓、笔法秀丽，雪梅疑（凝）神一看，乃是四首七绝。诗曰： “情天从古未偏颇，女男平权剏（创）释迦。只为后人公德缺，中郎灶婢尽韩娥。” “岂尽须眉逞夜郎？无才无德病红妆。桃花艳丽金莲俏，惯作青楼窈窕娘。” “文明伉俪羡欧洲，公义私情两处周。羞煞双双敷粉蝶，有时不敢到妆楼。” “沉沉大地雨风斜，天力终差人力些。纤手翻成新世界，香闺普种自由花。” 雪梅观毕，心内思想：“照这几首诗看来，今日女权已甚发达，将来革命似无有不成的。”心中很是欢喜。又将诗念了几遍，见下面写着“佛婢题”三字，忽又感慨道：“这个女子，定是我们的普救主。但恨今日无缘，不能共谈心曲。又不留下真名姓，使人可以物色。真所谓‘天涯地角无寻处，若要相逢在梦中’了。”心中郁郁不乐，呆坐了好一刻。会了酒钞，懒懒的出了店门，漫漫的过了杏花林。

又走了十数日，见前面一座高山，隐约在云雾里头。走上山来，四面老树参天，怪鸟惊人；无数的鹿儿、兔子，往来奔跑。走至山顶，也觉香汗泠泠。见侧首有一所古庙，坍败得了不得，门上挂着隐隐有“伏虎殿”三字一块匾。信手推门，门即豁然而开。六七只野猫见有人来，一轰逃去。 雪梅将里面四下一看，并没有什么金身，只有几堆泥土、一张破桌而已。跳上桌子，坐了一会，忽听得远远似有铜锣声音。心内想道：“这个地方荒僻的很，何以有人敲锣？”猜了一会，也猜不出什么缘故。那个声音越听越近了。即忙下了桌子，走出庙门，跳上屋瓦，蹲着四看。 那边古木丛中，坐着一个狮子；旁边立着、跪着好几个大虫，把他舔毛，把他供食。未几，狮子摇摇摆摆而去，有几个大虫随之而去。有一个在荒郊闲走，见对面有一艾叶母豹，从林中出来。他即竖起尾巴，大吼一声，狂奔而去，将豹扑倒。那豹亦把他舔毛了好一刻，方才立起身来要走。大虫似有不足的意思，仍将豹扑倒，一爪踏着，一爪在他背上乱打。 雪梅心中怒道：“我闻大虫与狮子不是同种，大虫与豹是同种的；何以见了狮子就低首下心，见了豹就耀武扬威呢？就说狮子势力极大，非大虫所能敌；然有好几个大虫，岂不能弄倒一个狮子吗？豹之力虽比大虫稍弱，然既恭恭敬敬待他，则大虫亦应该爱惜些，岂可擅作威褔呢？咳，黑白颠倒，世人是常有的。难道大虫亦学人的故智吗？我今日虽不能杀尽是畜生的人，且先杀此似人的畜生！”即作一个疾风扫箨（tuo4=竹笋皮）的势，“呼”的一声，骑在老虎背上，举起秀（绣）球花拳头，在他颈上乱打。 大虫亦作一个“溜地十八滚”的势，很（狠）命扑斗。未知谁胜谁败，且听下回分解。

（罗景仁批：“千呼万唤始出来，犹抱琵琶半遮面”，此小说中出主人翁之法则也；又有一法，于开卷数句中，即将主人翁叙出。但此书无速出主人翁之理，因改革之事，须由激烈党之破坏，方有平和党之建立。吾不知作者几许经营，才出“佛婢”二字，又不肯将真名姓轻易露出，真可谓得小说家之嫡乳。）

补充资料： 韩娥：一作先秦时（春秋早期）韩国民间女歌者，即“余音绕梁，三日不绝”事；一作元末四川阆中英雌，曾扮男装参与当时农民起义。

#女狱花

话说秦赐贵见沙雪梅骂他“男贼”，又走近身来，要同他算账，心中又气又恼，对着雪梅小肚皮就是狠命一脚。岂知雪梅心灵眼快，闪在一边，随手将黑虎拳头偷心的打去。则听“啊呀”一声，赐贵正变了寻死鬼了。 雪梅看了一看，心中很是爽快。即叫丫鬟进来，告诉她一番说话。自己却带几个铜钱，到县里首告去。 县令听说人命大事，立刻坐堂，传雪梅进来。雪梅走到堂下，则见上面坐着一位油粉脸儿、八字胡子的官长，下面立着戴活和尚帽儿的几个差役。 听那官长问道：“你叫什么名字？你夫又叫什么名字？为何将他打死？” 雪梅将这事的源源本本，说了一回。 那人拍案大骂道：“你这贱婢，好不安分。你夫叫你在家刺绣，正是做妇人的极大道理，应该牢牢记着、时时遵守。今你既不听夫主忠言，又将尔夫打死，真是罪不容诛了。本当将你立刻处死，念你首告，姑且宽免。你且上来画供。” 雪梅听了这番说话，知道同他辩论，徒然皮肉受苦。即慨然上前，将供画下。 那戴活和尚帽儿的差人将枷锁与雪梅戴上，押着监门内去。 雪梅走到那里，则见门不像门，好像狗洞一般；里面又低又小，黑暗又潮湿，好像猪房一般；闷闷的坐下。不多几刻，有一蛇眉鼠眼、又小又胖的人走进门来，大声喝道：“你这打死亲夫的贱人，可晓得这里规矩么？” 雪梅笑嬉嬉的对道：“什么规矩？” 那人道：“我们在山靠山，在水靠水。新来的犯人，总要孝敬我们些。” 雪梅道：“今日没有带来，改日当从丰奉上。” 那人冷笑道：“真个没有么？” 雪梅道：“整个是没有，散的有的（点）儿。”说着从衣袋内拿出十多两的一包碎银子，递与那人道：“这个权且收下，改日再重重孝敬。” 那人接了，说了几句恭维话，颠头颠脑而去。

又过一刻，有人送一碗黄糙米饭及一盘淡白菜进来。（雪梅）吃了数口，连喉咙里也咽不下去。这一夜中，不知骂了多少“男贼”。 到了次日，众犯人都发话道：“你这妇人，到了这里，也该忍些性儿。什么‘男贼’‘女贼’，叫闹不休，累得我们也睡不安耽。” 雪梅忙陪笑说道：“我在这里，实是男人害我的。所以千声万声骂他。” 有一犯人道：“我闻说你是打死亲夫，罪有应得，你尚如此骂他。譬如我到这里，皆由我这黑心物，自己有了淫妇，将我看作眼中钉，恨不立刻死了。忽一日，我在邻舍家坐坐，即诬我与人有染，欲谋死他；即将他暗藏在我衣袋内的一包砒霜为证，将我送到这里。我想（像）你处这个地步，连嘴唇皮儿也要骂破了。” 雪梅听了，又骂了几声“男贼”，随口又问众犯人道：“你们这（怎）么到这里的？” 众犯人答道：“也不必说起，总是这个冤家不好。” 雪梅听了，桃花含露，柳叶凝烟，叹一口气道：“世上无知的女儿，到了十几岁时候，就想要嫁男人，以为嫁了有多少好处。咳，你不晓的（得）这男人，正是我们千世冤家百世仇，只可以杀，不可以嫁的。” 有一犯人插口说道：“平平白白杀他，也未免太过。” 雪梅道：“列位有所不知。你想我们女子六七岁时候，只因有了男人要娶小足的陋习，父母就硬了心肠，把我们一双圆兜兜、光滑滑的天足用布裹起来，受这无罪的非刑。我们那时，眼泪不必说起，就是浓（脓）血也不知出了多少；幸而皮肉腐尽、筋骨折断，方成了‘三寸金莲’。你想人生血脉，犹如机器一般；一件损坏，件件都出毛病。我们国中，缠成小足、害疾病死的，也不知多少。即不死去，行一步路，尚须（需）扶墙摸壁。虽为人，实与鬼为邻了。然在家时，父母犹知爱惜，不肯使我们十分劳苦；及至囚笼抬去后，上受公婆的差役，下听冤家的话说。此中苦楚，正如‘哑子吃黄连’，说也说不出来。” “然我们既受男贼的种种苦痛，假使男贼对我们同心合意，如贴身奴隶一般，倒也气得过去。那（哪）知道这男贼外则待我们如奴隶，内则防我们如盗贼。身边铺床叠被、捧茶盛饭的，无非女人，我们并不疑心他做出什么外事；那知我们与男子，即谈几句闲话，男贼就当作犯了什么奸情，防备的（得）十分紧密。咳，男贼待我们，什么夫妻不夫妻，直是奸奴贼婢呢！” “且种种不平等之事，说来犹令人发指。你想我们女子，男贼死后，如下了阿鼻地狱，永无造升日子一般。幸而有几个铜钱，也可糊涂过世；不幸‘开门七件’，件件皆空。忍着饥寒，对孤灯坐下，又听这边儿啼、那边女哭。此中情景，万翦（箭）穿心。欲‘守’则万难过去，欲嫁则又防人非笑。眼泪珠儿好比笼头滴水，不知不觉，直滚下来。若在男贼一边，前妻的尸骸尚端端正正睡在棺中的时候，后妻的身子已亲亲热热抱在怀内了。岂不令人气死吗？” “且我们中国，男女婚姻，皆由不关痛痒的媒人东骗西瞒成的；非如文明各国，婚姻自由，男女共能实享爱情。则嫁了过去，两人性情自不能尽行符合。名则添了一个‘配偶’，实则多了一重烦恼。然男人与妻子不对，还可另娶一个——俗名叫做‘两头大’，又可以买妾宿娼，解解忧闷。我们女子，在古时候，本有‘下堂求去’之礼。自从出了千刀万剁的秦世王，会稽刻石，立了许多暴法；又有一班眼小于豆、无知无耻的宋儒，逞其臆（意）见，说了好些‘饿死事小，失节事大’的狗屁说话；从此女子与男人，正如世俗所说的‘相去五百级’了。” “咳，种种不平之事，我也说不能尽。请众位仔细想想：男贼待我们，何尝有一些‘配偶’之礼？直（只）当我们作宣淫的器具、造子的家伙、不出工钱的管家婆、随意戏弄的玩耍物。咳，男贼既待我们如此，我们又何必同他客气呢？我劝众位，同心立誓：从此后，手执刚（钢）刀九十九，杀尽男贼方罢手。” 说至此，只听得一人大声喝道：“你们是想执了刚刀逃狱吗？我老实对你讲，这个牢狱虽小如鸡笼，却胜于铜墙铁壁。料你这些妇人，那（哪）里逃得出去？” 雪梅抬头一看，原来就是讨他（她）孝敬的那个人。笑了一声，不言不语的坐下。息了一会，昨日送饭的人将饭菜送来，雪梅免（勉）强吃了一口。

到了晚间，仍照老样的饭菜送来。雪梅一口不吃，坐在床前，心内想道：“我首告的意思，原不欲连累他人。如今大事已了，坐在这里何用？难道杀了一个男贼，就出了心头一口恶气吗？”主义已定，即将枷锁钮（扭）作了一个蝴蝶穿花的势，上了簷（檐）头。又作了一个蜻蜓点水的势，出了衙门，从低墙边跳下。 走了好一刻，将将要到城边，则听后面人声嘈杂。回头一看，无数灯笼火把蜂拥而来。未知雪梅能逃得出城否？且听下回分解。

（罗景仁批：世间种种不平等之事，皆由男女不平等而起。深远者姑置勿论，即如至浅至近之婆媳一项，强女子离开生育我、抚养我之母亲，而奉事渺不相属之姑嫜；为姑嫜者，以为儿子我所鞠育，媳妇礼（理）应奉事，诃（呵）斥如奴婢，差役如牛马；女界所以层层黑暗也。 吾知作者心中无限悲愤，特借演说一番；将男女关头，重重打破。殆所谓“射人先射马，擒贼先擒王”意乎。）

#女狱花

话说贺老头儿，因儿子赐贵，把他一张紧要公事的底稿浸污在墨盒内，心内又急又气，昏倒在地。 赐贵当时睡在床上，朦胧中听得有人叫他的声音。开眼一看，乃是自己用的子（丫）鬟立在床边，两脚乱战。即开口问道：“叫我何事？” 丫鬟道：“不、不、不好了，老、老爷死、死了。” 赐贵慢吞吞的又问跳道：“这（怎）么死的？” 丫鬟也不回答，说了一声，就在这里蹒跚而走。 赐贵跟了出去，将眼往下一看。父亲倒在地下，已死得双脚壁立直，难道还活吗？赐贵看了，一言不语，立在旁边，像木鸡一般的好一会，然后将父亲尸骸收殓了。

光阴似翦催人老，凋尽朱颜白尽头。过了二十七个月，孝服已满，心内想道：古人三十而娶，今我年纪已差不多了。况有人传说沙雪梅的父亲已于去年弃世。雪梅又什么教拳棒，终日在外闲走，不安女子本分。不如趁这时娶来，还可以约束约束。若日后胆子愈养愈大，要约束他（她）很是费力。主义（意）已定，择吉迎娶。 交拜以后，赐贵将雪梅一看，则见她燕瘦环肥，适合乎中；素口蛮腰，兼备其美；惟（唯）柳叶眉间，烟痕点点，另有一种刚强气概。心中倒也欢喜的。 雪梅将赐贵一看，则见他面方耳大、眼细唇厚，一种颟顸（man1 han1 意为糊涂、面大）的相儿，说也说不能尽。心中却是闷闷不乐。但一月之中，外人看来，也很是和睦。

忽一日，赐贵在书房内做书院。时交二鼓，要用晚膳。雪梅唤丫鬟叫了数次，终不见来。雪梅到书房来看，赐贵也不来理睬。雪梅见他湾（弯）腰曲背，坐在案前，眼上带（戴）着一副既圆且大玳瑁边水晶眼镜，手中拿着一支不黄不白、又长又大的刻花水烟筒，案上放着一本既旧且破、用纸裱过的书；对她忽而将头乱点，忽而喃喃小语。忍不住问道：“做什么书院，有这般要紧？” 赐贵即对道：“此是龟山讲舍，五更要缴（交）卷的。” （雪梅）又问道：“这本破而且旧的是什么书？” 赐贵道：“此是《仁在堂》文章。” 雪梅又说道：“我闻去年已有上谕改试策论，难道近日书院犹是考文章吗？” 赐贵道：“何会是文章？” 雪梅道：“既不考文章，你何以看文章呢？” 赐贵道：“这个原（缘）故，你且慢慢听我讲来。去年间上谕下来的时候，我哭得了不得，心内想道：从此举人、翰林真无望了，坐立不安者好几日。忽一日，教我书的老先生来。我将此事同他说了一番，又对他哭了一回。老先生笑道：‘小孩子真不懂事。策论就是散行的文章，文章就是骈体的策论。你仍将《仁在堂》散行的文，时时用功，日后又可成为策论名家了。至于考乡试时，书也不必要多买。头场只要买御批《通鉴》一部，二场只要买《时务大成》一部。三场考的是四书义、五经义，你所有的四书五经味耕录，仍旧可用，不必另买诸书。只要熟读《仁在堂》文，已足中举人有余呢。’我当时听了，也有点儿不相信。后在书坊内买了一本《策论大全》看了几篇，头一段正是起讲，第二段、第三段、第四段、第五段正是文章的‘三大段’，学他做做也很容易。过了几日，就是这龟山讲舍的考期。我仿《仁在堂》散行的文体，做了一篇，居然考了第一。愈相信老先生的说话，真是金科玉律，一些不错。”说到这里，忽大叫道：“啊呀，不好了！” 雪梅忙问道：“有什么事？” 赐贵道：“时候已不早，交卷要来不及了。你赶快出去，不要在这里乱我心思、延我时刻。” 雪梅看了（赐贵）这般呆不像呆、痴不像痴的光景，又好气、又好笑，即（急）忙回至房内，吃了夜饭，脱衣睡下。

次日起来，（雪梅）心中犹是郁郁不乐。忽想道：我同学妹妹，有数月不见。不如今朝走去谈谈，也可解解我闷。主意已定，即将房门关好，又走到书房内来，通知赐贵。岂知他睡的（得）死尸一般，叫也叫不醒来。就叫丫鬟关好了门，缓步出去。 及至次日早晨回家，则见赐贵坐在上面发话道：“我们诗礼人家，不比寻常小户。做女子的，应该坐在深闺刺绣，岂可在外闲走？你前日出门了几次，我已吩咐你过，以后绝不准再出去。你总将我的话，当作耳边风。这回竟不通知，任性出去，愈觉不像样了。你不看见书上说‘女子十年不出闺门’，与那三从七出的道理么？”琐琐碎碎，说个不休。 雪梅也愤愤地对（怼）他了几句，知道这人是死牛血一般，说也无益。忍着性子，走进书房内坐了一会。随手将桌上的一本书拉来，却是斯宾塞《女权篇》。看了三五章，忽拍案叫道：“是了！是了！我做女儿的时候，不明明做过一个梦么？梦中不明明男子坐在上面、女子同牛马跪在下面么？又不明明男子叫我为奴才么？我前时模模糊糊，不知这个道理。今日想来，一些不错。我自从嫁了过来，这个呆物即叫我涂脂粉、带（戴）耳环、缠小足；我虽未曾依他，也不知闹了多少口舌；近日越法（发）摆出男人架子，连出外走走也要他管起来。咳，我想出工钱雇来的下人，一月中也要走出数次；今我连这的（点）儿自由权也没有，真把我当作买来的奴才样呢！”想到这里，愤火上升，把银牙一咬，暗暗的骂了几声“男贼”。忽听外边赐贵像个粪苍蝇一般，飞到这块，闹到这块，飞到那块，闹到那块，渐渐的闹到房里来了。雪梅也不理他，仍是愤愤坐着。 则见赐贵装着杀头相儿，大声说道：“我说的话，句句是至理名言。你从今以后，须（需）要对天发誓，洗心革面纔（才）好。如若再犯，定将你休了回去。” 雪梅听到此间，大怒道：“我有什么大罪，要叫我对天发誓，又要把我休了回家？至于出外走走，也很通行的。你自己没有朋友，终日在乌龟壳里搦（nuo4）着。一本书鸡喤鬼叫，难道叫人也绝了朋友，学你这样吗？况我又不是你买来的奴才，一切举动受你压制。亏你说这话时，羞也不羞！你说从今以后不准我再出门，我明天偏偏再出去，看你这（怎）么样！” 赐贵听了，气得面上青一块、红一块，老羞成怒，口吃吃道：“你本不是个好东西。你这贱人，做女儿时，在外闲荡。我已疑心（你）与人有染。今到了这里，仍时时刻刻要出门去，一定有了奸夫无疑了。你这贱人！” 雪梅听到这里，无明烈火直高三丈。忙立起身来，指着赐贵骂道：“你这男贼！你这男贼！” 赐贵道：“你还敢骂我么？” 雪梅道：“我平日受你的气已夥（火）了，又胆敢骂我‘贱人’，说我有奸夫。今天与你一齐算账！” 赐贵见雪梅走近身来，对着他小肚皮就是狠命一脚。则听“啊呀”一声，倒在地下。未知性命如何，且听下回分解。

（罗景仁批：婚姻不自由，最为男女之大魔障，而于女子为尤甚。世间不乏才女，每被蠢夫压制，以致抑郁而死。吾读“红颜多薄命”诗句，每觉冷冷泪下，恨无女娲五色之石，将此情天补满。吾只天望多生沙雪梅等人，用着长枪大战，杀尽蠢夫；吾尤天多生女摆伦之作者，用着秃笔残墨，喝死魔王，引世人同登极乐世界。）

补充资料

斯宾塞《女权篇》：1902年11月4日，英国社会学家、哲学家、不可知论者赫伯特·斯宾塞所著的《女权论》由马君武翻译，载于当日出版的《斯宾塞<女权篇>、达尔文<物竞篇>合刻》中。《女权篇》是中国近代翻译、出版的第一本关于妇女问题的译著。斯宾塞运用西方资产阶级的人的“自然权利”学说和进化论观点论证男女平等、男女同权的道理；反对在社会上和家庭中对妇女实行专制，把对待妇女态度如何作为衡量一国文明进步程度的尺度之一，主张妇女应有参政的权利等。

注

本文（原文）中的“的”“地”“得”“唯”等字，与现代汉语中的一般用法并不完全一致，特此说明。下文不再作重复的“通假字”标注。

تا زمانی که رابطه‌ی دوستی به خطر نیفتاده، دقیقا نمی‌توان فهمید که آن رابطه از هر چیزی در دنیا ارزشمندتر است.

دقیقا پس از بحران، یا دست‌کم فرض می‌کنم که بحران را کم و بیش گذرانده باشم، متوجه می‌شوم که زیر پایم خالی شده است.

روی تخت دراز کشیده بودم و مدام به حرفی که زده بودم فکر می‌کردم. حتا یک لحظه نمی‌توانستم بپذیرم که اشتباه نکرده ام. هربار که ماجرا را مرور می‌کردم، نتیجه این بود: «حرف اشتباهی بود لیلا» به من گفته بود «از تو بعید است». البته این از بزرگ‌منشی او بود که این چیزها را از من بعید می‌دانست چون من گاهی نابالغ‌تر از این حرفها هستم. اما نکته اینجاست که من آگاهانه می‌دانم سن (چرخیدن دور خورشید، آن عددی که در شناسنامه ثبت می‌شود) هیچ معیاری برای ارزیابی آدمها نیست. این را می‌دانم. اما درون من، بخشی از من این را نپذیرفته بود. آن لحظه بود که متوجه شدم باورم متفاوت از سخن و رفتارم است. حالا مشکل دوتا بود، یکی آن باور خاص اشتباه، یکی این مطابق نبودن باور و رفتار. از خودم بدم آمده بود. بیشتر از اینکه با آن حرف او را رنجانده بودم. اینکه من چه حسی دارم، مشکل من است. باید با آن روبه‌رو شوم. اما می‌ترسیدم. می‌ترسیدم خیلی دیر شده باشد و او را از دست داده باشم. ترسیده بودم که اعتمادش را شکسته باشم. حتا نمی‌توانستم بیاندیشم که دیگر با من دوستی نکند.

یک هفته گذشته است و هنوز نمی‌دانم چه در دلش می‌گذرد. آخر او آدم خوبی است. دل بزرگی دارد. اما این، خطای مرا کوچک نمی‌کند. توانستم دست و پا شکسته به او توضیح بدم که کاملا نقد او وارد است و من متوجه خطای خود شده ام. اما حرف که باد هواست، باید زمان بگذرد تا به او نشان بدهم که هرگز این وضعیت تکرار نخواهد شد.

تمام این مدت به این فکر می‌کردم که چرا بخشی از من انکار می‌کند سن عدد است. چرا گمان می‌کنم پس از سی سالگی در سراشیبی زندگی می‌افتیم. البته بنا بر این است که فعل این جملات به گذشته تغییر کند و به همین دلیل علت‌های مختلف را ارزیابی کردم و در آخر متوجه شدم که اینها صرفا آثار تجربه‌هایی است که به درستی بررسی نشده اند.

واقعیت هم این است که عددِ سن کاملا نسبی است. بعضی روزها کاملا احساس فرسودگی می‌کنیم، و گاهی گمان می‌کنیم مانند طفل نوپا اولین بار است که روی پاهایمان ایستاده ایم. گاهی از ترس مرگ می‌گرییم و گاهی از شوق زندگی، همچون نو-زاده.

هر چه بیشتر می‌اندیشم، زندگی اسرارآمیزتر به نظر می‌رسد. دیگر برای مرگ روزشماری نمی‌کنم و نگران عقربه‌های ساعت نیستم.

حتا در بدبینانه‌ترین حالت، زندگی کوتاه‌تر از آن است که آن را اندازه بگیریم.

پی نوشت:

این نوشته بیشتر یک جور دلجویی و معذرت‌خواهی است.

یک جایی شنیده بودم که شرایط یک معذرت‌خواهی درست و واقعی چیست. سه شرط داشت: به زبان آوردن معذرت‌خواهی (بدون هیچ اما و اگری، فقط «ببخشید») و ابراز پشیمانی، شرط دوم تکرار نکردن آن عمل آزارنده، و دیگری جبران آن عمل.

این نوشته برای تضمین دو شرط دوم است. یعنی قصدم این است که بگویم، من برای زدودن آن باور، باید ریشه‌ی آن را بشناسم تا هرگز دیگر آن را تکرار نکنم.

اما در کنار عذرخواهی، از دوست خود عمیقا سپاسگزارم. زیرا با تمام دلگرفتگی، نکته‌ای را گوشزد کرد که واقعا به آن نیاز داشتم.

I get a lot of DMARC reports because I host mail for a couple of domains. Most of these mails require no attention as they are just notifications that others use one of our domains. I want to separate these mails from my normal mail workflow and auto archive them if I haven't looked at them within, say, 2 weeks.

Doing this with sieve server-side has my preference, but apparently it's not trivial to determine the age of a message, which is the core logic needed here. Also, the processing of sieve rules is normally only during reception of messages, not ad-hoc or on some other event, although dovecot and pigeonhole have some options for this, among others the sieve-filter tool.

I really only found one implemenation online which roughly solves the same problem I was having, but this involved more than needed I think.

My solution consists of 3 parts:

1. the sieve script that handles DMARC reports on reception and age-ing;
2. use of an extension that calls an external program to evaluate expressions to determine age;
3. a daily job that runs the sieve script in the scope of the designated folder.

Here's the sieve script which deals with DMARC reports both in the normal INBOX flow and a special treatment after 14 days. The latter part is not automatic by dovecot on reception of emails, but triggered by a run of the sieve-filter program.

require ["date","fileinto","relational","variables","environment","imap4flags",
         "vnd.dovecot.execute", "vnd.dovecot.environment"];

# Parameters
set "dmarc_folder" "Folder.for.dmarc-reports";
set "purge_days" "14";

# Move DMARC notifications when received
if environment :is "vnd.dovecot.default-mailbox" "INBOX" {
  if anyof (
    header :contains "From" "dmarcreport@microsoft.com",
    header :contains "From" "noreply-dmarc-support@google.com",
    header :contains "From" "opendmarc@mail.arctype.co",
    header :contains "From" "opendmarc@box.euandre.org"  )
  {
    addflag "\\Seen";
    fileinto "${dmarc_folder}";
    stop;
  }
}

# When running in the dmarc_folder, archive when age is <purge_days>
if environment :is "vnd.dovecot.default-mailbox" "${dmarc_folder}"
{
  if currentdate :matches "julian" "*"
  {
    # Run a simple bc expresssion to get <purge_days> ago from todays julian day
    execute :output "fourteen_days_ago" "bc" "${1} - ${purge_days}";

    # Compare this with Date header and archive when age reached
    if date :value "le" "Date" "julian" "${fourteen_days_ago}"
    {
      fileinto "Trash";
      stop;
    }
  }
}

The first part of the sieve script just moves the mails into the dmarc-reports folder and is a normal sieve processing rule. The second part runs if the default folder is the dmarc-reports folder. If so, it uses the ext_program extension of the sieve interpreter to let the bc program evaluate the expression for the age of the message.

This uses a tiny script in the configured sieve execute bin directory of the ext_programs extension

#!/bin/sh
echo ${1} | /usr/bin/bc

which just pipes the input given by the sieve line into the bc program. On returning, stdout is put into the fourteen_days_ago variable. I'm using execute because I do not need to pipe the whole message into the external program, but specify input specifically.

With the above configuration I can set a cron job in the crontab of the vmail user to run

sieve-filter -We -u <mymailaccount> \
             /path/to/vmail/mymailaccount/sieve/dmarc-archiver.sieve \
             Folder.for.dmarc-reports

which executes the sieve script mentioned above in the IMAP folder <dmarc_folder> only.

I'm not sure why sieve makes it so difficult to get the age of an email (unless I'm missing something). Protonmail solves this by having a custom extension 'vnd.proton.eval' which does something similar like the above, but in the scope of the sieve language itself without having to shell out to an external program explicitly. (I think; I have not seen their implementation)

My approach above obviously has some drawbacks:

• the bc external program is called for every mail that matches, fine for 10 or 20 I guess, but rather inefficient if the amount of matched messages is big. For now, not a problem.
• unsure what sort of security consequences this has, the execution scope and environment is very limited, but we're still giving control to a script calling other programs.

尊敬的客户： 您好！ 针对近期出现的停工缓建和未按时交付楼盘情况，我行高度重视，专人专班跟进负责。对于当前情况，我行将继续与当地政府部门、监管部门保持密切沟通，关注开发企业及涉及项目的最新动态，积极参加政府组织的协调会议，贯彻落实当地政府与机关部门的最新政策要求，全力配合、统一行动，推动停工项目复工复产。 此外，我行就项目各方协调情况、复工复产方案进展、最新政策落实要求等，将第一时间与您同步。如您因受疫情影响暂时失去收入来源，您可随时与贷款行客户经理联系，我行可为您提供延期还款和征信保护等支持，缓解您的还款压力。 后续，我行将继续坚决贯彻落实党中央、国务院决策部署，坚持“房住不炒”定位，积极做好客户服务。感谢您一直以来的关注与支持！

可能是“恒大地产烂尾楼”之类的“购房者强制停止还贷”余波。

دیروز مدتی طولانی در حال شست‌وشوی ظرفها بودم. اطرافیانم معتقدند که این دست کارها می‌تواند نوعی مدیتیشن باشد. بیراه هم نمی‌گفتند‌ در طول این کار آنقدر غرق افکارم بودم که متوجه نشدم چه زمانی تمام شد‌ند.

و در آن میان نکته‌ی درخشانی در ذهنم شکل گرفت.

جلسه‌ی گذشته‌ی روان‌درمانی

• وقتی قراره پنج سال طول بکشه تا به ثبات احساسی برسم، این ۵ سال رو که بهم برنمی‌گردونن. دیر میشه. اینکه تازه از اون موقع مث یه نوجوون بخوام چیزی رو شروع کنم انرژی برام نمی‌مونه.
• لیلا زندگی همینه. تو توی این ۵ سال داری کلی چیز یاد میگیری. اینطوری نیست که کاملا معلق باشی و این مدت هیچ و پوچ باشه. توی همین مدت کلی اتفاق میفته. شاید سرعتت کم باشه ولی پیش میری. زندگی مجموعه‌ی همه‌ی وضعیتای خوب و بده. زندگی همین بالا و پایین شدناست.

نکته‌ی این گفت‌وگو بود که برایم روشن شد. من متوجه شدم تمام دوره‌ی روان‌درمانی سر کلاس اشتباهی نشسته بودم. تو گویی انتظار داشتم یک دوره‌ی فلسفه‌ی زندگی برگزار شود و بیاموزم که چطور در زندگی برنده شوم و پس از دریافت گواهی‌نامه‌ی آن در زندگی استخدام شوم.

اما خود زندگی یک مدرسه‌ی بزرگ و مجهز است. همزمان می‌آموزیم و پیش می‌رویم. همین گزاره‌ی ساده و تکراری، بسیار دشوارفهم بود.

هیچ مشکلی وجود ندارد که راه حلی از پیش موجود داشته باشد که بتوان آن را در جایی آموخت. این خلاقانه‌ترین روش آموزاندن است. همه‌ی آنچه برای زیستن لازم است، خلاقیت است.

سالها پیش در نوجوانی، آدم‌های افسرده را می‌دیدم و خودم چنان سرشار از زندگی بودم که گمان می‌کردم می‌توانم دنیایشان را زیر و زبر کنم. اما آنها کوچک‌ترین تمایلی به چنین توجهی نداشتند. هرگز نمی‌توانستم درک کنم که دقیقا با چه چیزی دستوپنجه نرم می‌کنند. وضعیتشان بسیار مبهم بود. در فیلم‌ها می‌دیدم آنها که افسرده اند، خانه‌شان بی‌شباهت به زباله‌دانی نیست. ظرف‌های غذا همه جا به چشم می‌خورد، خودشان یا الکلی می‌شوند یا مدام خواب اند. گمان می‌کردم این صحنه‌ها تنها برای تاکید به وضعیت اندوه‌بار آن شخص است، و هرگز کسی در واقعیت به چنین وضعی دچار نمی‌شود.

من هرگز آدم‌های افسرده را درک نکردم. حتا اکنون نیز نمی‌توانم به کسی که افسرده می‌شود بگویم درکش می‌کنم. با اینکه خودم دردناک‌ترین روزهایم را می‌گذرانم، نمی‌توانم بگویم چه حالی دارم. اگر کسی از من بخواهد تا برای او توضیح دهم که چه در سرم می‌گذرد، در بهترین حالت پوزخند می‌زنم.

حتا نمی‌توانم دقیقا بگویم شروعش چه زمانی بود. احتمالا حدود دوسال پیش نشانه‌هایی بیرون آمد و کم‌کم تبدیل به یک نسخه‌ی منحصربه‌فرد از آن شخصیت‌های غم‌انگیز و شلخته شدم. آدم‌هایی هم می‌آیند و می‌روند و دقیقا همان شور زندگی را دارند. اما من دیگر به هیچ بنی‌بشری اعتماد ندارم. به‌نحوی باید دست‌به‌سرشان کنم.

مگر نگهداری از گلی پژمرده او را برمی‌گرداند؟

如果有人对这司的党支部感兴趣

2022年7月理论学习

坚持“三个第一时间”学习机制

主要内容：

1. 习近平总书记主持十九届中共中央政治局第四十次集体学习并发表重要讲话。
2. 习近平总书记在湖北武汉考察时强调，把科技的命脉牢牢掌握在自己手中，不断提升我国发展独立性自主性安全性。
3. 习近平总书记关于力戒形式主义、官僚主义的重要论述。
4. 经典著作《矛盾论》《反对本本主义》

وقتی مردم را می‌بیند که در صف نانوایی ایستاده اند، در پارک‌ها ورزش می‌کنند، برای مراسمی تدارک می‌بینند، زوجی که دست یکدیگر را گرفته اند، از خودش می‌پرسد چگونه ممکن است به زندگی روزمره ادامه داد؟ چرا مردم ظاهرا به‌سادگی اینکار را انجام می‌دهند؟ بعد می‌کوشد خودش را در میان آنها تصور کند. به نظر می‌رسد او نیز کارهای روزمره را به سادگی انجام می‌دهد. حتا گاهی چنان آسوده‌خاطر به نظر می‌رسد که اگر بگوید تصمیم خرید نان دست‌کم سه ساعت زمان می‌برد، اغراق‌آمیز است.

با خودش می‌گوید: خب شاید تقدیر من این است. شاید دنیا به آدمهای افسرده نیاز داد. اصلا چرا به آن برچسب افسرده بزنیم؟ چرا منتظر ام که روزی بیاید و من غذا به دهنم مزه کند؟ شب‌ها کابوس نبینم و به آغوش کشیده شوم؟ بگذار فرض کنم روزی نیست که حضور آدمها مرا مضطرب نمی‌کند. روزی نیست که در جمعی احساس مزاحمت نکنم. آن لحظه که در آینه می‌نگرم و فقط زشتی می‌بینم، قرار است تا ابد تکرار شود.

خواهرش که آخرین نوشته را خوانده بود، بلافاصله گفت: این دست نوشته‌ها کم است، آنها را به اشتراک بگذار. لازم است کسی بگوید که همه ما به یک شیوه حالمان خراب است. لازم است کسی بتواند «چگونگی» آن را وصف کند.

شاید رسالت من این است که تجلی روی غم‌انگیز زندگی باشم. کسی باید بد و نفرت‌انگیز باشد. کسی باید یادآور زهر زندگی باشد. باور کنید اگر بگویم تنها در غمگین-بودن خبره ام، بی‌راه نگفته ام.

زمانی که لحظاتی از روز را «شاد» تلقی می‌کنم، از خودم فاصله می‌گیرم. آنقدر حس غریب و نامطبوعی است که در اولین فرصت با پوچی زندگی نشئه می‌کنم. غم، خون روانم است.

شاید گمان کنید از سر درک پوچی عمیق زندگی به این حال و روز افتاده ام، اما چنین نیست. من دقیقا درباره‌ی یک جور بی‌چارگی محض می‌گویم. چرا که زندگی روی خوش هم دارد. حتا خوشی‌های ناب و عمیق‌. اما من دقیقا از یک سیاهی یکدست دم می‌زنم.

تنهایی من عمیق نیست. تنهایی من سطحی و بی‌محتواست.

اینها را نمی‌نویسم که نکته‌ی نویی را بازگویم. می‌گویم تا دلتان خنک شود. کسی بگوید: آها دقیقا وقتی غمگینم، همین حال را دارم.

有句话说小孩儿几岁的猫嫌狗憎，依我看倒是男的上年纪了惹人厌的操作多。好比咱这工作组吧，年纪最大这男的醒着的时候老爱敲桌清嗓。休息时间，人都睡下了，他却突然拍案而起。人请他安分点，他还要反嘴说这办公室不是休息室。这休息时间也不是办公时间嘛，怎么就你一个这么不“合群”。 ;P

چنین نیست که از عمد چیزی را نخواهد. اصلا مگر آمدنش با قصد و نیتی بود که ادامه‌دادنش را قصدی باشد. با این حال چیزی نمی‌خواهد. البته زمانی که بی‌تا از او پرسید: تو چه می‌خواهی؟ کمی لبش را گزید. کسی در خانه نبود اما چشمانش را به اطراف گرداند که مبادا کسی در آنجا صدایش را بشنود. بعد چشمانش از شوری اشک سوخت و آخر صدای گرفته و آهسته‌ای گفت: نمی‌...دونم.

اما من می‌دانستم که چه در سرش می‌گذشت. یا دست‌کم چنین گمان می‌کنم. هیچ چیز دیگری نمی‌خواست. می‌خواست زمان بایستد و چیزی سکوت و آرامش او را به هم نزند. حتا چندساعت قبل از ذهنش گذشته بود که کاش جلسات روان‌درمانگری را متوقف کند، چرا که درمیان این دریای اضطراب درحال غرق‌شدن است. بی‌تا هم او را خلاص کرده بود: انسان-بودن همان مضطرب‌بودن، گرفتاربودن و دچاربودنه. هرچند حتا برای رد این ایده، درنگ هم نکرد. می‌دانست تنها کسی که واقعا او را می‌پاید بی‌تاست. نمی‌توانست تصور کند که از این هم تنهاتر شود. مثل یک کودک نوپا، پای تلفن می‌نشیند و به‌دقت به حرف‌های او گوش می‌کند. همه‌ی ریز و درشت هفته‌ای که بر او گذشته را تعریف می‌کند. دیگر برایش فرقی نمی‌کند نتیجه چیست. یک بار گفت: من که از فردام خبر ندارم، همین که هست کافیه. یه آدمیه که بهم گوش میده. چندبار هم بهم گفته که براش مهم ام. نه به‌عنوان مراجع، به‌عنوان آدم. وسط این بل‌بشویی که اسمشو گذاشتم «زندگی» هفته‌ای یه بار یه آدم دقیقا سر ساعت خاصی منتظر منه که بهش زنگ بزنم. حتا گاهی که یکی دو دیقه دیر کنم، ازم خبر می‌گیره. انسانیه. بذار مردم هرچی می‌خوان بگن. به نظر من انسانیه. بعدش هم چی از دست سرمایه‌داری در امان مونده که این یکی بمونه.

چای کیسه‌ای را درون لیوان آب‌جوش انداخت و به پس‌دادن رنگ چیزی که اسمش چای بود خیره شد. گفت: آدما خیلی زیادن. یک آن یادش افتاده بود که چند روز پیش که وارد ایستگاه مترو شده بود، مسافران قطاری که تازه رسیده بود، از ایستگاه پیاده می‌شدند. بار اولش نبود که با همچین صحنه‌ای روبه‌رو می‌شد. اما این بار یک فرق بزرگ داشت: قلبش به تپش افتاد، چنان سنگین که نفس‌کشیدن را سخت کرده بود، حالت تهوع گرفت و بغض کرد. می‌خواست به سمت چپ جمعیت برود و از این صحنه فرار کند اما میان جمعیت گیر افتاد. سرش را پایین انداخت و قدمش را تند کرد. اما حتا تصویر آن همه پا سرگیجه‌آور بود. این ماجرا بیش از ۵ دقیقه طول کشید و هنگامی که روی صندلی قطار نشست هنوز قلبش می‌کوبید. آخر سر گریه کرد تا سبک شود.

گفتم: آره خیلی زیادن. + خوشم نمیاد انقد آدما زیادن. خوشم نمیاد که نمی‌شناسمشون. – دوس داری بشناسیشون؟ + نمی‌دونم. می‌دونی که ازشون می‌ترسم.

یاد سوسک تنها افتاده بود. چقدر حس آن‌ روز شبیه به حس سوسکی است که در چنین جمعیتی از له شدن زیر پای آدمی بهراسد.

– لیلا آروم باش. تو سوسک نیستی. نگاه تند و خشمگینش را به من دوخت. لبانش را به هم می‌فشرد و به‌سختی جلوی بغضش را گرفته بود‌. لب گشود که چیزی بگوید اما نفسش را بیرون داد و انگار چیزی درونش خاموش شد. دوباره همان چهره‌ی سرد و بی‌حالت بالا آمد: جلوی چشم خودت دیدی چندبار له شدم. بعد چای کیسه‌ای را از لیوان بیرون آورد و با انگشت شست و اشاره آن را کمی چلاند و مستقیم درون سطل آشغال پر از ته‌سیگار و خاکستر پرتاب کرد. دوباره به من نگاه کرد تا مطمئن شود جمله‌ی آخرش را شنیدم: دیدی که! – آره دیدم. + اگر خودت هم جزوشون نباشی! – لیلا... + میدونی ازت می‌ترسم واسه همین تو رو انقد نزدیک خودم نگه می‌دارم. – می‌تونی ازم فاصله بگیری؟ + من دیگه ازت فرار نمی‌کنم. ده‌ها جمله در پاسخش آماده داشتم اما لب برچیدم. لب بر لب لیوان، چای ولرم را نوشید.

– چرا به بی‌تا نگفتی چی می‌خوای؟ + نتونستم! روزی هزاربار دارم همینو از خودم می‌پرسم. نمی‌دونم دلم چی می‌خواد. منوی غذاخوری که نذاشتن جلوم. چشمش را گرداند و گفت: حتا سفارش دادن غذا هم کار سختیه برام. – تو می‌دونی چی میخوای. فهمیدنش کار سختی نیست. بی‌تا هم خیلی زود فهمید. اما انقد خواستنش برات کار سختیه که از بیخ فقط می‌گی نمی‌دونم.

• برام سخت بود. آره گفتم که حس می‌کنم لایق نیستم ولی یه ساعت بعدش داشتم گریه می‌کردم. نه فقط واسه خودم، واسه هر آدمی که همچین باور احمقانه‌ای داره. برام سنگینه که بگم من حتا لایق نفس‌کشیدن نیستم. چه برسه که ... تقریبا فریاد می‌کشید. آنقدر تند حرف می‌زد که کلمات کم‌وبیش جویده جویده بود. و ناگهان سکوت کرد. دوباره جرعه‌ای چای نوشید. حواسش پرت گسی چای شد.

به صندلی تکیه دادم. به آن منگی نوشیدن چایش نگاه می‌کردم. نمی‌توانستم تصور کنم کسی او را دوست‌داشتنی نیابد. به همین دلیل نمی‌توانستم به او نشان دهم که چرا کسی دوستش دارد. بهترین پاسخ نزد خودش بود: چیزی نمی‌خوام. همین که هست کافیه. هیچ چیز پررنگ و ویژه‌ای نمیخوام‌. می‌خوام همینطور بی‌نهایت عادی باشم.

Dentro de la comunidad de programación competitiva existen varias guías acerca de como mejorar y prepararse resolviendo problemas. Esta pequeña guía pretende hacer algo distinto, una lista de comprobación de cosas que hacer antes y durante una competencia de programación.

Antes del contest

• No tener hambre ni sed
• No tener ganas de ir al baño
• Tener agua u otro bebestible a mano
• Tener snacks a mano por si me de hambre
• Entrar a Codeforces (o el sitio donde se aloje la competencia) e iniciar sesión.
• Abrir un archivo de texto para cada problema con la plantilla a usar para la competencia
• Abrir esta lista de comprobación

Al resolver un problema

• Leer el enunciado cuidadosamente
• Determinar exactamente qué es lo que tiene que hacer el programa (matemáticamente si es posible)
• Comprobar límites de la entrada, de tiempo y de memoria

Encontrar la solución

• Buscar patrones (programación dinámica, búsqueda binaria, grafos, etc)
• Reducir a casos sencillos

Implementar la solución

• Escribir grandes pasos
• Escribir el código
• Probar con los casos de ejemplo
• Probar con pequeños casos borde

Si da Wrong Answer

• Probar con distintos casos de prueba en los que conozcamos la salida esperada. Si son grandes, generar los casos con números aleatorios y comparar nuestro programa con una solución de búsqueda exhaustiva
• Inspeccionar el código en busca de errores
• Intentar demostrar la solución
• Cambiar los ints por long longs por si hay un overflow escondido.
• Si todo lo anterior falla, implementar la solución de una forma diferente
• Si aún así nada funciona, cambiar de problema.

Si da TLE/MLE

• Reducir constantes
• Hacer pequeñas optimizaciones (arrays en vez de vectores, uso de variables globales, etc)
• Si aún así nada funciona, cambiar de problema.

Si da RE

• Fijarse en los subíndices de los arrays y vectores
• Evitar divisiones por 0
• Si todo lo anterior falla, implementar la solución de una forma diferente

(testo di Margherita Hack da Pietro Musilli)

La storia delle donne nella cultura e nella vita civile è stata una storia di emarginazione fino alla fine dell'Ottocento e in gran parte ancora fino alla metà del Novecento, almeno nei paesi industrializzati. In molti paesi in via di sviluppo, salvo rare eccezioni, le donne sono ben lontane non solo dall'aver raggiunto la parità con l'altro sesso, ma anche dal vedere loro riconosciuti i più elementari diritti di esseri umani. Quali possono essere le cause di questa situazione che risale indietro nei secoli? Forse già nelle epoche preistoriche, la forza fisica necessaria per sopravvivere, le numerose gravidanze e il lungo periodo di allattamento e di cura della prole hanno portato alla differenziazione dei compiti. Oggi, i progressi della scienza e della medicina, e le conseguenti applicazioni tecnologiche hanno annullato la condanna biblica – uomo lavorerai con fatica, donna partorirai con dolore – almeno nei paesi industrializzati. Per secoli le donne che potevano avere accesso all'istruzione erano quelle rinchiuse nei conventi. Forse per questo le donne che sono emerse nel passato erano soprattutto umaniste, pittrici, scrittrici, poetesse, ma molto più raramente scienziate. Infatti chi ha attitudini artistiche o letterarie può emergere anche senza una preparazione specifica, mentre le scienze, e in particolare le cosiddette scienze “dure” come matematica e fisica richiedono una preparazione di base, senza la quale è quasi impossibile progredire. Solo quelle poche favorite dall'avere un padre, un fratello o un marito scienziato disposto a condividere le proprie cognizioni, potevano farsi una cultura scientifica. Basta ricordare che ancora all'inizio del XX secolo in molti paesi europei alle ragazze era precluso l'accesso alle università ed anche ai licei. Perciò le donne, escluse dalle università, escluse dall'educazione scientifica, sono emerse là dove potevano emergere. Così è sorto il pregiudizio secondo cui le donne sarebbero più adatte alle materie letterarie e linguistiche che non a quelle scientifiche. Le stesse ragazze crescono in mezzo a questi pregiudizi e se ne lasciano influenzare, e scelgono le facoltà umanistiche anche contro le loro naturali inclinazioni, contribuendo così a rafforzare i pregiudizi stessi. Comunque oggi cresce sempre di più il numero di ragazze che scelgono materie ritenute tipicamente maschili come ingegneria. Malgrado le difficoltà incontrate, non sono poche le scienziate che hanno portato importanti contributi allo sviluppo della scienza. La storia ci tramanda i nomi di alcune famose scienziate. Ce ne furono una ventina nell'antichità, fra cui emerge il nome della matematica Ipazia; solo una decina nel medioevo, soprattutto nei conventi, quasi nessuna tra il 1400 e il 1500, 16 nel 1600, 24 nel 1700, 108 nel 1800. Oggi solo nel campo dell'astronomia sono più di 2000, ed in ogni campo dei sapere le ricercatrici universitarie superano il 50%, con punte dell'80% nelle facoltà umanistiche, del 60% in quelle di scienze biologiche, dal 30 al 40% nelle scienze abiologiche, più dei 50% nelle matematiche, mentre sono ancora al di sotto dei 20% in facoltà come ingegneria e agraria. Fra le matematiche va ricordata la già citata Ipazia (370-415 d.C.), figlia del matematico e filosofo Teone. Diventò capo di una scuola platonica di Alessandria d'Egitto frequentata da molti giovani. Fu uccisa barbaramente da un gruppo di fanatici cristiani, forse anche perché tanta genialità matematica in una donna poteva sembrare indice di empietà. Nel 1700 Maria Gaetana Agnesi (1718-1799) fu la prima donna ad essere chiamata a ricoprire una cattedra universitaria, all'Università di Bologna, e Sophie Germain (1776-1831) fu una riconosciuta esperta di teoria dei numeri e di fisica. Nel XIX secolo ci sono numerose grandi matematiche, fra le quali emergono soprattutto Sofia Kovaleskaja (1850-1891), professore all'Università di Stoccolma, e Emmy Noether (1882-1935), fondatrice dell'Algebra moderna. Fra le matematiche italiane di questo secolo ricordo Pia Nalli (1866-1964) professore ordinario di analisi matematica all'università di Cagliari e poi di Catania; Maria Pastori (1895-1975) ordinario di Meccanica Razionale all'università di Messina, Maria Cibrario Cinquini (1905-1992), ordinario di Analisi matematica a Cagliari e professore emerito dell'università di Pavia, Maria Biggiogero Masotti ordinario di geometria presso il Politecnico di Milano. Fra le fisiche e le astrofisiche vanno ricordate, naturalmente Marie Sklodwska Curie (1867-1934), premio Nobel per la fisica nel 1903 e per la chimica nel 1911, e prima donna professore alla Sorbona e la figlia Irene Curie (1897-1956) premio Nobel per la chimica nel 1935; Lise Meitner (1878-1856) premio Nobel per la chimica nel 1935 la quale scopre il fenomeno della fissione nucleare ed è la prima donna ad avere una cattedra universitaria di fisica in Germania; Marie Goeppert Mayer (1906-1968) premio Nobel per la fisica nel 1963 per la sua teoria sui “numeri magici” che determinano la stabilità degli atomi; Wu Chieng-Shiung (1913-1997), professore di fisica alla Columbia University, scopritrice della non conservazione della parità nelle interazioni deboli. Fra le astronome e astrofisiche va ricordata Caroline Herschel (1750-1848) che insieme al fratello William iniziò lo studio fisico del cielo, occupandosi di quello sfondo di stelle fino allora considerato poco più di uno scenario su cui si muovevano i pianeti. A loro si deve lo studio delle nubi interstellari, la scoperta di regioni apparentemente prive di stelle, che oggi sappiamo essere regioni ricche di polveri che ci nascondono le stelle retrostanti, e lo studio della distribuzione delle stelle sulla volta celeste. Maria Mitchell (1818-1889) è stata la prima famosa astronoma americana, docente di astronomia al Vassar College e direttrice dell'osservatorio, che ha preso il suo nome. Un terzetto di astronome americane che hanno legato il loro nome a scoperte e ricerche fondamentali per la moderna astrofisica sono Henrietta Swan Leavitt (1868-1921), Anne Cannon (1863-1941) e Antonia Maury (1866-1952). La prima scoprì la relazione che lega il periodo di variazione di luce di una classe di stelle variabili dette “Cefeidi” al loro splendore assoluto, facendo di questa classe di stelle uno dei migliori mezzi per la determinazione delle distanze delle galassie. Alla seconda si deve la classificazione degli spettri di più di 225.000 stelle; il risultato del suo lavoro è raccolto nel poderoso catalogo “Henry Draper” (dal nome dei finanziatone dell'opera) che è ancora oggi largamente consultato. La terza scoprì alcune caratteristiche degli spettri stellari, che permettevano di stabilire lo splendore assoluto di una stella, e quindi – misurato lo splendore apparente – risalire alla distanza. Essa ha anticipato di almeno due decenni il metodo di determinazione delle distanze dal semplice studio dello spettro. Una grande astrofisica, iniziatrice dei metodi di studio delle atmosfere stellari e della determinazione della loro composizione chimica è stata Cecilia Payne Gaposchkin (1890-1979). Iniziatrice dello studio dell'evoluzione chimica della Galassia è stata una giovane astrofisica, scomparsa prematuramente, Beatrice Tinsley (1941-1981). Oggi sono numerosissime le astrofisiche di fama internazionale che guidano gruppi di ricerca nei più svariati campi, dalla fisica stellare alla cosmologia, e delle più svariate nazionalità. Si può stimare che in tutto il mondo rappresentino dal 25 al 30% di tutti gli astronomi e astrofisici. Altrettanto numerose sono le scienziate nel campo della biologia e delle scienze mediche, molte insignite di premio Nobel. Per tutte ricordiamo Rita Levi-Montalcini (1909) premio Nobel per la medicina nel 1986. Sebbene oggi i contributi delle donne alla scienza vengano riconosciuti, resta il fatto che le scienziate per emergere devono generalmente lavorare di più dei loro colleghi e devono ancora superare numerosi pregiudizi, che, contrariamente a quanto si crede, sono maggiori nei paesi anglosassoni che non in quelli latini. Spesso mi viene chiesto se ho incontrato molte difficoltà nel corso della mia vita scientifica. Ritengo che molti degli ostacoli di cui si lamentano parecchie ricercatrici dipende anche dall'educazione ricevuta che, almeno fino a qualche decennio fa, tendeva a fare delle bambine persone arrendevoli e servizievoli, poco combattive e desiderose di protezione. Oggi mi sembra che le cose vadano cambiando, la vita e l'educazione comune a bambini e bambine li lascia più liberi di sviluppare le proprie attitudini naturali, senza imporre loro condizionamenti dovuti al sesso. Io ho avuto la fortuna di avere una famiglia in cui babbo e mamma erano perfettamente eguali, si dividevano i compiti in piena parità, e che non mi hanno mai imposto comportamenti o giocattoli legati a stereotipi sessuali. Anche lo sport che ho praticato per parecchi anni mi ha aiutato a sviluppare quella competitività che e necessaria per riuscire nell'atletica come nella scienza, per vincere sportivamente, allenandosi e studiando e avendo la costanza di perseguire lo scopo di battere un record o di ottenere un risultato scientifico, senza scoraggiarsi davanti agli insuccessi, perseverando con costanza. Credo perciò che l'ambiente familiare in cui ho avuto la fortuna di nascere sia stato estremamente importante per darmi fiducia nelle mie possibilità, e per non provare complessi di inferiorità che ho spesso notato in colleghe della mia generazione e anche più giovani. Malgrado i grandi progressi fatti dalle donne, ci sono ancora notevoli disparità nel mondo del lavoro, della politica e della ricerca. Nelle università per esempio le ricercatrici sono ormai più della metà di tutti i ricercatori, ma appena si passa al livello superiore, quello dei professori associati, le donne sono meno del 30% e al più alto livello dei professori ordinari sono appena il 10%. In politica è a tutti nota la scarsa rappresentanza femminile alla Camera dei deputati e al Senato. Al governo dei comuni sono ancora una minoranza le donne sindaco, mentre sono frequenti gli assessorati alla cultura assegnati a donne, il che mi fa malignamente pensare quanta poca importanza i politici tendono ancora a dare alla cultura, ritenuta un trascurabile centro di potere locale. Quasi sempre si attribuisce questa scarsa presenza femminile nei livelli più alti all'impegno familiare, alle cure dei marito e dei figli, e si chiede un maggiore impegno dello stato nel fornire asili nido, scuole materne, scuole a tempo pieno. Giustissimo! Però rarissimamente si afferma il diritto delle donne e il dovere degli uomini di dividersi al 50% le cure familiari, dalle più umili alle più importanti, anche se la legislazione familiare dà alle donne la possibilità di rivendicare questa reale parità. Sta alle giovani donne educare i propri compagni e ai giovani uomini di incitare le loro compagne ad affermarsi nella vita. Comunque ritengo che il crescente numero di donne affermate nella scienza, nella politica, nello sport e in tutti i campi dell'attività umana fornisca quei modelli che finora mancavano alle bambine, e che possono dar loro fiducia e stimoli ad eguagliarle.