Sickness

วันเกิดปีนี้ได้เจอแอลสักที หลังจากไม่ได้เจอกันนานมาก เรานัดเจอกันที่เซนเวิล ระหว่างที่รอแอลก็คือเดินตามหาชาตรามือเพราะอยากกินชาพีชมากๆๆ ในที่สุดก็เจอเนอะ เจอด้วยความบังเอิญเพราะแอลบอกว่าที่นี่ต้องมีเรพาะมีคนถือกินอยู่ เราก็นั่งเม้ามอยไปเรื่อย ชอบที่ได้คุยกับแอลเพราะรู้สึกสบายใจในการพูดคุยทุกเรื่อง สากกะเบือยันเรือรบของจริง ตั้งแต่เรื่องมัน เรื่องเรา สุขภาพ ธุรกิจ เพื่อนๆ ไปหมด คุยไปเรื่อยๆจนเริ่มเย็นละ เราก็เลือกร้านรอเอิร์นด้วย กิ๊กแวบมาแปปนึง สุดท้ายเราเลือกกับข้าวกับปลา ก็สั่ง ปลากะพงทอดน้ำปลา ปลาหมึกผัดไข่เค็ม กุ้งทอดซอสมะขาม หมูกรอบคั่วพริกเกลือ คุยไปเม้ามอยไปเรื่อย ก็เหมือนทำให้เราได้รู้จักเอิร์นมากขึ้นด้วย เพราะบางเรื่องเราไม่เคยถามเอิร์นเลย กลับมาดึกเพราะเป็นห่วงลูกๆ เนื่องจากเมื่อวานไปนอนห้องเอิร์นมา เพราะว่าสอนเอมี่ เย็นนั้นก็กินเยอะเหมือนกันนะ ไข่ดาวสองฟอง ข้าวกะเพราหมูสับซเว่น แล้วก็ผัดเห็ดหมูสับเต้าหู้ กินไม่หมดเลยบอกพี่หนิงให้เก็บไว้กินวันพฤหัส 55555 หลังจากนั้นรู้สึกปวดข้อเท้ามากๆ ข้างขวา (แต่ที่สะดุดข้างซ้ายนะ) สรุปก็ปวดสองข้าง ด้วยความไม่อยากไปหาหมอวันเกิด สอนเสร็จเลยเข้าไปหาหมอที่รพ สุขุมวิท หมอให้คำแนะนำดีมาก แต่ก็นะ ดูค่าหมอ 2000 จ้าา โหดแท้นะหมอนะ แต่ข้อเท้าแพลงนั่นแหละ เอ็นอักเสบ ตอนกลับไม่ได้บอกเอิร์นแล้วเผลอไปพูดให้เอิร์นรู้สึกไม่ดี เพราะไม่อยากให้เป็นห่วง เอิร์นเลยหายไปเลย กะว่าเข้าห้องมาเอิร์นต้องบ่นเรื่องขาแน่ๆ สรุป เอิร์นกลีบสี่ทุ่ม ดึกกว่าอีกกก เอิร์นก็เลยบอกว่าจะได้รู้ว่ารู็สึกยังไง ไม่บอกเป็นห่วงกว่าอีก โอเค ไม่ทำแล้วจ้าาาาาา พอถึงเที่ยงคืนเราเอิร์นก็ปลุกขึ้นมาแฮปปี้เบิร์ดเดย์ โถ ก็อุตส่าห์ปลุกมาเนาะ มีเค้กสามชิ้น ร้านทื่ส่งให้เอิร์นเอง พร้อมกับสร้อยข้อมือที่เอิร์นถักให้เอง ว้าวววววว เป็นเชือกสำหรับนักไต่เขาสักอย่าง สีดำแดง ใหญ่ๆเหมือนกัน เสร็จก็คือนอนต่อเพราะต้องตื่นเช้าไปดูห้องที่คอนโด เหนื่อยมากๆๆ

กลับมาที่คืนวันเกิด กลับมาก็คือทำความสะอาด ซักผ้า ตากผ้า ดูดฝุ่น ถูบ้าน เก็บขี้แมว เรียกเอิร์นขึ้นไปนอน แล้วดันนอนไม่หลับ ตอนตี1 เริ่มพะอืดพะอม ลมตี อ่ะก็ข่มนอนไป ตอนเช้าตื่นมา รีบทำไข่ตุ๋นให้เอิร์นกิน แต่รู้สึกเลยว่าไม่มีแรง ไม่หิว หน้ามืด เวียนหัว ก็เลยพยายามนอน สรุป นอนไม่ได้ จะอ้วกตลอด ทั้งวันอ้วกไป 7 รอบ ตอนเช้าอ้วกไปนิดนึง กินไรก็อ้วก กินไม่ลง ได้แต่นอนถึงบ่าย ตื่นมาลองกินก็อ้วก กินน้ำเปล่ราก็อ้วก คุยกับเอิร์นพอดี เอิร์นเลยรีบกลับมาบ้านมาดู เลยไล่เอิร์นไปจัดการพาแมวไปฉีดยาก่อน แล้วค่อยมาดู เอิร์นก็ซื้อเกลือแร่มาให้ อ้วกอีก อ้วกจนมีแต่น้ำย่อย น้ำเปล่าก็อ้วก จนม้ากลับมาจากเที่ยวตกใจเพราะนึกว่าไปสอน สรุปนอนอยู่บ้าน ตอนดึกๆเริ่มไม่ไหวแล้วจริงๆก็เลยไปนอนรพ พญาไท 3 ให้น้ำเกลือ หมอบอกว่าน่าจะอาหารเป็นพิษ ลำไส้อักเสบ อ่ะจัดไป การแอดมิดครั้งแรกที่ไม่ใช่ผ่าตัดจ้า

แจ็กพ็อตมาก ได้ห้องเด็กเพราะห้องผู้ใหญ่เต็มแล้ว เข้าไปได้ธีมเต่าทะเล พร้อมถังขยะแปะสติกเกอร์เป็นตัวการ์ตูนต่างๆ น่าร้ากกกกก ก่อนจะเข้าห้องก็ต้องตรวจ swab covid ไป อย่างเจ็บ ทั้งคอทั้งจมูก แต่อ่ะรอดไม่เป็นอะไร คืนนั้นก็คือน่าจะเหนื่อยมาก น้ำเกลือคือให้ไปถุงนึง พร้อมยาแก้อาเจียน ตอนเช้ายังปวดหัว มึนหัว แต่ไม่ได้หน้ามืด หมอบอกอาจจะอาเจียนหนักมาก เลยมีอาการ อ่ะพักไป นอนไปอีกวัน วันนั้นก็ยังมึนๆ เดินทรงตัไม่ได้ กินได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ส่วนใหญ่มื้อเย็นจะกินไม่ลง แต่ไม่ได้ินอาหารรพ นะ เพราะว่าประหยัดค่าใช้จ่ายไป ค่าอาหารมันแพง วันแรกผ่านไปโอเค วันที่สอง หมอมาตรวจใหม่ บอกยังปวดหัว เวียนหัว เดินเซๆอยู่ หมอบอกโอเคถ้าไม่ดีขึ้นต้องให้หมอทางประสาทมาดูแล้ว แต่วันนั้นผ่านไปด้วยดี คิดว่าโอเค พรุ่งนี้ได้กลับละ สรุปตื่นมา หมอกระเพาะบอกโอเคกลับบ้านได้ ถ้ามีอาการเวียนหัวนิดหน่อย ดูโอเคแล้ว ตกบ่าย อ่าวปวดหัวอีกละ เลยบอกขอแอดมิดอีกคืนนะ เพราะกลัวกลับบ้านไปไม่ไหวต้องมาใหม่ วันนั้นเลยถูกส่งหมอกายภาพมา หมอบอกตึงมากกก คอบ่าไหล่ตึงมาก ทนมาได้ไง เลยอัลตร้าซาวพร้อมประคบเย็น (มันดีมาก เป็นแผ่นเจลยาวๆประคบพันคอเลยทีเดียว) หมอบอกโอเค ต้องยืดกล้ามเนื้อบ้างเพราะตึงมากจริงๆ คืนนั้นเอิร์นกลับบ้านไปเก็บของ ม้าเลยมานอนเฝ้าแทน แต่เอิร์นก็รีบมาตอนตี1 กว่าแล้ว อ่ะ เช้ามา อาการดีขึ้นละ แต่เสือกหูอื้อ แบบเสียงตัวเองก้องในหัวตลอดเวลา หมอแกเลยส่งไปหาหมอหูคอจมูกเลย คราวนี้ลองตรวจ อ่ะหูมีขี้หูนิดหน่อย หมอแกดูดออกให้ละสองข้าง คราวนี้หมอบอกในหูมีสูญากาศ อาจจะเกิดจากอาเจียนหนัก เดี๋ยวขอดูจมูกก่อน สรุปจมูกบวมมาก หมอบอกโอเค จมูกบวมเพราะอ้วกหนัก เสร็จทำให้หูอื้อ แล้วนี่บวมมาก น่าจะบวมมาก่อนหน้านี้แล้ว เหมือนเกิดจากภูมิแพ้ ลองตรวจคอดู โอ้โห ต่อมทอนซิลบวม อักเสบเรื้อรังเชียว อ่ะ หมอพาไปส่องกล้องให้ดูเลย เอาเหม็นท่อนเหล็กบางๆแหย่เข้าไป ไม่เจ็บนะ ดห็นชัดเลย จมูกบวมระยะ 4 แนะนำให้ทำผ่าตัด แต่อันนี้กินยาได้ ลดไปสักระยะนึง ไปดูคอบ้าง ดูสิ นิ่วในทอนซิลเต็มเลย มันอักเสบเรื้อรัง แสดงว่าเจ็บคอบ่อยใช่มั้ย หมอเลยจัดมาเลย ยาฆ่าเชื้อ เพราะอักเสบเกิ้น หมอบอกแนะนำว่าถ้าอยากหายขาดให้เอาออก แต่หมอมีวิทยาการใหม่ ชื่อว่า intracapsular laser tonsillectomy เป็นการเลเซอร์ออกเฉพาะส่วนที่อักเสบ ไม่ได้ตัดทั้งต่อมเหมือนเมื่อก่อน เพราะอยากให้มีต่อมไว้ดักเชื้อก่อนลงปอด เป็นวิทยาการที่อเมริกาใช้กัน ในไทยมีหมอแกทำคนเดียว ให้ไปเสิชชื่อได้ แล้วก็มีแกทำคนเดียวจริงๆ แลอ้วเข้ารพเดียวด้วย ค่าใช้จ่ายพยาบาลบอก 180,000 +– 20% ค่าผ่าอย่างเดียวนะ ได้ยินแล้วจะเป็นลม เลยโทรไปปรึกษาแบงค์ แบงค์บอกก็ทำสิ ประกันน่าจะครอบคลุม ก็เลยบอกว่าไว้ก่อน หมอบอกค่อยมาทำหลังจากหายอันนี้ก่อน ยังทำไม่ได้ ถ้ามาหมอก็ยินดี ประกันเคลมได้แน่นอน เราก็อ่ะโอเค กลับห้องไปบอกป๊าม้า ม้าถึงกับปวดหัวกุมขมับ เสร็จตอนบ่ายๆหมอประสาทมาหา เช็คว่าทำไมยังเวียนหัวอยู่ ลองตรวจก็ไม่น่ามีปัญหาอะไร เอานิ้วจิ้มตาและจิ้มนิ้วหมอ หมอแกย้ายนิ้วไปเรื่อยๆ อ่ะปกติ แต่ถ้าไม่ดีขึ้นให้กลับมาหา เพราะปวดหัวเวียนหัวอาจจะบ้านหมุนหรือ ไมเกรน หรือ มีชั้นตะกอนในหู หรือน้ำในหูไม่เท่ากัน คิดว่ากินยาก่อนอาทิตนึง ถถ้าไม่ดีขึ้นเสาร์นี้กลับมาหาหมอ อาจจะต้องทำ ct scan / MRI เลย แต่นนี่ยังไม่เร่งด่วน อีกอย่างอาจจะเกินวงเงินประกัน ไว้ไปเคสหน้าจะดีกว่า อ่ะโอเค กลับบ้านไป กลับมาบ้านหัวยังหมุนเด้อ เวียนๆ เซ ทรงตัวไม่ได้ จนถึงเช้าจ้ะ เหนื่อยแท้ โชคดีประกัน AIA + ไทยประกันจ่ายครอบคลุม ตัดจากเอไอเอก่อนสี่หมื่นกว่า หลังจากนั้นไทยประกันจ่ายต่อ เหลือแค่ค่ายา 917 บาท รอดตัวไปจ้าาา